تاریخچه کوتاهی از ارتباطات بی‌سیم
می‌توان گفت از زمان ارسال پیام با دود، پرچم و انعکاس نور در آینه درطول دوران پیش از تاریخ، برقراری ارتباطات بی‌سیم بخشی از زندگی انسان بوده و به طور مداوم در حال تکامل بوده است. درواقع این نوع از ارتباطات بی‌سیم مدرن، یعنی استفاده از سیگنال‌های الکتریکی و امواج رادیویی، بیش از 100 سال است که در اطراف ما مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در سال 1897، گولیلمو مارکونی توانست با موفقیت تلگراف بی‌سیم را با ارسال امواج الکترومغناطیسی برای فاصله کوتاه 100 متر معرفی کند. اجرای این آزمایش راه را برای ارتباطات رادیویی و خود واژه رادیو که برگرفته از انرژی تابشی (Radiant Energy) است هموار کرد.

اوایل دهه 1900، رادیو ترانس-آتلانتیک تاسیس شد، که در آن مارکونی توانست با موفقیت پیام‌ها را به شکل کد مورس منتقل کند. از آن به بعد، فن آوری مربوط به ارتباطات بی‌سیم و سیستم بی‌سیم به سرعت پیشرفت کرد و در نتیجه انتقال اطلاعات از مسافت‌های طولانی با هزینه کم و با دستگاه‌های ارزان‌تر امکان پذیر شد.

طی مراحل توسعه ارتباطات بی‌سیم تاکنون، سیستم‌ها و روش‌های بی‌سیم بسیاری معرفی و شکوفا شد و کاربرد بسیاری از آنها منقضی شد. بهترین مثال ارتباط تلفنی و انتقال تلویزیونی است. در ابتدا تمام ارتباطات تلفنی با استفاده از شبکه سیمی انجام می‌شد (البته هنوز هم وجود دارد). اما رشد سریع ارتباطات موبایل باعث شد بسرعت جایگزین سیستم پیچیده سیمی تلفن شود. در این سناریو، تکنولوژی سیمی قدیمی شد و به مرور با ارتباطات بی‌سیم جایگزین شد.

سناریوی دیگری که در آن ارتباطات بی‌سیم جایگزین ارتباطات سیمی شد پخش تلویزیونی بود. در اولین روزها، سیگنال‌های تلویزیونی با استفاده از فرستنده‌های رادیویی بی‌سیم منتشر می‌شدند. اما پس از مدتی این تنظیمات  با تلویزیون کابلی جایگزین شد.

این دو نمونه نشان می‌دهد که با توسعه فن آوری، همیشه ما باید انتخاب کنیم که چه چیزی برای کدام وضعیت بهتر است، چون در برخی مناطق باید از ارتباطات سیمی استفاده کنیم، در حالی که در برخی شرایط انتخاب روش بی‌سیم می‌تواند بهترین گزینه باشد.